Ο Δυτικός άνθρωπος, σήμερα στο άκουσμα της λέξης Ιατρική, σχηματίζει στο μυαλό του μια ιδέα η οποία βασίζεται στην πορεία της Ιατρικής τους τελευταίους αιώνες και στις εικόνες και τις γνώσεις που του προμηθεύει η εποχή μας: ο δυτικός πολιτισμός του 20ού αιώνα.
Αλλά η πορεία της Ιατρικής έχει ξεκινήσει χιλιάδες χρόνια πριν και αν κάποιος πραγματικά θέλει να εμβαθύνει, πρέπει να σπουδάσει και να μελετήσει αρκετό καιρό, για να καλύψει το θέμα. Τότε θα ανακαλύψει πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα.
Ομως υπάρχει κάποιο βήμα παραπάνω, που αν δεν το κάνει, ποτέ δεν θα καταλάβει το πραγματικό νόημα της Ιατρικής ως επιστήμης. Αυτό είναι η εσωτερική όψη της, κάτι που ισχύει για όλες τις επιστήμες και τέχνες.
Μαθηματικά και Φυσική, Αρχιτεκτονική, Φιλολογία και Παιδαγωγική, όλα έχουν την εσωτερική τους όψη. Μάλιστα μέσω αυτής της όψης είναι που επικοινωνούν μεταξύ τους.
Ας επιστρέψουμε όμως στην Ιατρική. Θεωρείται ότι ξεκίνησε πριν χιλιάδες χρόνια με τον Ιπποκράτη από την Κω. Ο μεγάλος αυτός θεραπευτής με τους πειραματισμούς, τις γνώσεις του, τα βιβλία του και κυρίως με την πρακτική άσκηση της θεραπείας έδωσε μια τεράστια ώθηση σ' αυτή την επιστήμη και είναι σεβαστός μέχρι σήμερα.
Βέβαια πολλές πτυχές του έργου του, ακόμη και γραμμές από τον περίφημο όρκο του δεν σημαίνει ότι κατανοήθηκαν αρκετά.
Η αντίληψή του για τη φύση και τον άνθρωπο διέφερε ριζικά από την αντίληψη που έχουμε εμείς σήμερα. Και όσον αφορά το γιατρό, πίστευε ότι δεν πρέπει να κερδίζει χρήματα από την άσκηση της θεραπευτικής τέχνης - κάτι που ξεχάστηκε εντελώς.
Μετά τον Ιπποκράτη η Ιατρική, μέσα από τους κύκλους της Ιστορίας που ακολούθησαν, εξελίχθηκε και έφτασε να είναι μία αυστηρά ορθολογιστική επιστήμη, η οποία σε συνεργασία με τις βιομηχανίες φαρμάκων, τα συστήματα Υγείας κάθε Κράτους και την οικονομική κατάσταση των ασθενών προσπαθεί να εκπληρώνει το σκοπό της: τη θεραπεία του ασθενή.
Ομως δίπλα στην καθιερωμένη -"κατεστημένη" σήμερα- Ιατρική περπατούν με αργά αλλά σταθερά βήματα κάποιοι τρόποι θεραπείας που τα τελευταία χρόνια καθιερώθηκε να ονομάζονται εναλλακτικές θεραπείες. Μερικές από αυτές είναι η Ομοιοπαθητική, ο Βελονισμός, το Σιάτσου, η Αρωματοθεραπεία, η χρωματοθεραπεία κ.τ.λ.
Οι ρίζες τους βρίσκονται πολύ βαθιά στο χρόνο, άσχετα αν δεν κατορθώθηκε να αναπτυχθούν και να καθιερωθούν στο ευρύ κοινό.
Η Ομοιοπαθητική κατέχει εξέχουσα θέση και θα επιχειρήσουμε να κάνουμε μια μικρή παρουσίαση.
H Oμοιοπαθητική Ιατρική ως επιστήμη έχει πολύ βαθιές ρίζες. Ο ίδιος ο Ιπποκράτης τροφοδοτεί την κεντρική ιδέα της, γράφοντας ότι "τα όμοια θεραπεύονται με τα όμοια".
Σε άλλο σημείο του έργου του έγραφε ότι "τα ενάντια των εναντίων εισίν ιάματα". Ετσι μπορούμε να πούμε ότι η κατεστημένη Ιατρική όπως διδάσκεται στα πανεπιστήμια και όπως αυτή εφαρμόζεται, ακολουθεί την κατεύθυνση "των ομοίων". Γι' αυτό και η μία γραμμή ονομάζεται Αλλοπαθητική και η άλλη Ομοιοπαθητική. Η μία αναπτύχθηκε πάρα πολύ και μετά μετατράπηκε σε κατεστημένο, ενώ η άλλη ακόμη αγωνίζεται για την καθιέρωσή της (ειδικά στη χώρα μας... σχόλιο Τοξότισσας).
Ομως πριν από τον Ιπποκράτη, αρκετά πιο πίσω, στην εποχή του μύθου, ας σημειώσουμε ότι βρίσκουμε μία χαρακτηριστική ιστορία, που θα μπορούσαμε να τη χαρακτηρίσουμε ως "δείγμα ομοιοπαθητικής θεραπείας".
Είναι ο μύθος του Τηλέφου. Σύμφωνα με αυτόν το μύθο, ο ήρωας Τήλεφος, γιος του Ηρακλή, τραυματίζεται από τον Αχιλλέα και ψάχνει να βρει το φάρμακο που θα τον θεραπεύσει. Κάποια στιγμή μαθαίνει ότι ο μόνος που μπορεί να τον θεραπεύσει είναι ο ίδιος ο Αχιλλέας. "Ο τρώσας ιάσεται". Ετσι κατορθώνει να ξαναβρεί το γιο του Πηλέα και να τον παρακαλέσει να Τον θεραπεύσει. Τότε ο Αχιλλέας ξύνει λίγη σκουριά από την άκρη του μαχαιριού που είχε τραυματίσει τον ήρωα και τη ρίχνει πάνω στην πληγή. Τότε ο Τήλεφος θεραπεύεται. Σ' αυτόν το μύθο συναντούμε το πρώτο παράδειγμα ομοιοπαθητικής θεραπείας. Ομως ποια είναι η σύγχρονη Ομοιοπαθητική και πώς ξεκίνησε;
Στο πέρασμα των αιώνων βρίσκουμε ξανά τις ιδέες της Ομοιοπαθητικής στον Παράκελσο και σε άλλους.
Πατέρας της σύγχρονης Ομοιοπαθητικής θεωρείται ο Σαμουήλ Χάνεμαν, ο οποίος ήταν γιατρός που με φοβερή προσπάθεια και προσωπική έρευνα κατόρθωσε να δώσει το πρώτο ξεκίνημα σ' αυτή τη θεραπευτική μέθοδο.
Με πειραματισμό, έρευνες, συγγράμματα αλλά κυρίως θεραπείες, ο πρωτοπόρος αυτός γιατρός προσπάθησε να χαράξει ένα δρόμο στην Ιατρική, στην αρχή του οποίου η πινακίδα γράφει: "Τα όμοια θεραπεύονται δια των ομοίων".
Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Χάνεμαν πειραματίστηκε πάνω στον ίδιο του τον Εαυτό για την αξιοπιστία της μεθόδου του, κάτι που συναντούμε στο διάσημο σήμερα θεραπευτή με αρώματα Εντουαρντ Μπαχ.
Βέβαια, ο Χάνεμαν και η νέα μέθοδος την οποία πρέσβευε όπως ήταν φυσικό καταπολεμήθηκε από το ιατρικό κατεστημένο της εποχής του και η διαμάχη Αλλοπαθητικής Ιατρικής και Ομοιοπαθητικής συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
Ομως δεν αρκεί η κατεύθυνση και το βασικό ρητό για να κατανοήσουμε την Ομοιοπαθητική. Πίσω από αυτό τον τρόπο θεραπείας κρύβεται μία ολόκληρη φιλοσοφία και κοσμοθεωρία, που επανατοποθετούν τον άνθρωπο μπροστά στον εαυτό του, τον κόσμο και το σύμπαν ολόκληρο.
Μάλιστα οποιοσδήποτε σοβαρός μελετητής που θα μελετήσει κάποια βιβλία τα οποία εκθέτουν τη φιλοσοφία και τις αντιλήψεις της Ομοιοπαθητικής, θα βρει πολλές αναλογίες και στοιχεία με τις διδασκαλίες του Εσωτερισμού. (Για τις διδασκαλίες του Εσωτερισμού βλ. "Θεμελιώσεις του Εσωτερισμού", Εκδόσεις Νέα Ακρόπολη.)
Ας αναφέρουμε μερικά από αυτά:
- Καταρχήν η Ομοιοπαθητική πρεσβεύει ότι κάθε ασθενής είναι μία ατομική περίπτωση και ότι δεν υπάρχουν ασθένειες αλλά ασθενείς.
- Κάθε ασθενής πρέπει να εξετάζεται ατομικά και αφού δημιουργηθεί ξεκάθαρα η "εικόνα" του στον ομοιοθεραπευτή γιατρό, τότε θα του χορηγηθεί και το φάρμακο που του αντιστοιχεί.
Τα φάρμακα που χορηγούνται στην Ομοιοπαθητική δεν παρασκευάζονται με πειραματισμούς σε πειραματόζωα, αλλά σε υγιείς ανθρώπους.
Ακόμη ιδιαίτερα σημαντικό είναι το ότι τα φάρμακα δεν φτιάχνονται με μαζικό βιομηχανικό τρόπο και με χημικά υλικά κατά βάση, αλλά με προϊόντα της φύσης -τα βότανα εδώ έχουν τον κύριο λόγο- και περνούν μέσα από μια διαδικασία η οποία επιτρέπει την "απελευθέρωση" κατά κάποιο τρόπο των ενεργειακών θεραπευτικών ιδιοτήτων τους.
Αυτή η διαδικασία ονομάζεται από τους ομοιοπαθητικούς "Δυναμοποίηση" του φαρμάκου. (Ο ενδιαφερόμενος αναγνώστης για την Ομοιοπαθητική, μπορεί να διαβάσει τα βιβλία "Εισαγωγή στην Ομοιοπαθητική", Εκδόσεις Διόπτρα, και "Η Νέα διάσταση στην Ιατρική και Ομοιοπαθητική, η Νέα Ιατρική" του Γ. Βυθούλκα, -από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της Ομοιοπαθητικής στον κόσμο- Εκδόσεις Διόπτρα.)
Αυτή η "Δυναμοποίηση" παλαιότερα γινόταν μέσω τριβής και κουνήματος με τα χέρια και λίγα βοηθήματα, όπως ένα γουδί, ένα δοχείο και... πάρα πολλές επαναλήψεις της διεργασίας. Σήμερα βέβαια χρησιμοποιείται μηχανικός τρόπος γι' αυτή τη "δυναμοποίηση" των ομοιοπαθητικών φαρμάκων.
Για να καταλάβουμε τον τρόπο λειτουργίας του ομοιοπαθητικού φαρμάκου αλλά και την ίδια τη σύστασή του, πρέπει να αναθεωρήσουμε την άποψή μας για τον κόσμο και τον άνθρωπο.
Σύμφωνα με τη φιλοσοφία της Ομοιοπαθητικής, ο άνθρωπος αποτελεί μια τριπλή οντότητα στην οποία οι φορείς σώμα, ψυχή, νους ή πνεύμα αλληλεπιδρούν και συνεργάζονται μεταξύ τους συνεχώς.
Αυτή η λειτουργία μπορεί να διαταραχτεί και τότε εμφανίζεται η ασθένεια. Ακόμη μπορεί να εμφανιστεί η ασθένεια λόγω της διαταραγμένης σχέσης του ανθρώπου με τον κόσμο γύρω του, με τον οποίο πρέπει να είναι εναρμονισμένος.
Γι' αυτό η Ομοιοπαθητική θαραπεία σε μεγάλο βαθμό ασχολείται με την εναρμόνιση των φορέων του ανθρώπου μεταξύ τους. Αυτές οι αντιλήψεις βρίσκονται πολύ κοντά στις θεωρήσεις του μεγάλου φιλοσόφου Πλάτωνα, ο οποίος μιλούσε για την αποκατάσταση των περιφορών του σώματος και της ψυχής με το χορό και τη μουσική και τη σωστή συνύπαρξη των ανθρώπων μεταξύ τους, έτσι ώστε οι αρρώστιες να νικούνται (βλ. Πλάτωνα "Τίμαιος").
Ενα συμπληρωματικό στοιχείο εδώ είναι το ότι στο ομοιοπαθητικό φάρμακο δεν επιδρά το υλικό από το οποίο παρασκευάζεται -γιατί με τις αλλεπάλληλες αραιώσεις σχεδόν εξαφανίζεται ο ενεργειακός φορέας του: ένα λεπτότερο φάσμα ενεργειών, που επιδρούν κυρίως στον μη υλικό φορέα του ανθρώπου, ένα ενεργειακό πεδίο με ανθρώπινη μορφή, που περιρρέει και διαπερνά το ανθρώπινο σώμα, κάτι που επιβεβαιώνεται από τον εσωτερισμό σε όλες τις εποχές και έχει σήμερα επιστημονικά προσεγγιστεί, αν όχι αποδειχτεί πλήρως.
Ετσι όταν συναντούμε κείμενα που αναφέρονται στην αύρα (βλ. "Ανθρώπινη αύρα", Εκδόσεις Διόπτρα), στο τσι, στην πράνα κ.ά., δεν πρέπει να μας ξενίζει το γεγονός ότι ένας τρόπος θεραπείας καθιερωμένος σήμερα στη Δύση χρησιμοποιεί και αναφέρει τους λεπτότερους φορείς του ανθρώπου.
Η τριαδικότητα του ανθρώπινου όντος είναι ο πιο φυσικός, ο πιο απλός και ο πιο φιλοσοφικός τρόπος προσέγγισης του εαυτού μας σε σχέση με τον κόσμο και το θεό.
"Οι θεοί έβαλαν την ψυχή μέσα στο σώμα και το νου μέσα στην ψυχή και έφτιαξαν τον άνθρωπο κατ' εικόνα του κόσμου, ο οποίος ακολουθεί το πρότυπο του Θεού" (Πλάτωνα "Τίμαιος").
Αυτός είναι ο λόγος της ύπαρξης της έννοιας της Αγίας Τριάδας στις διάφορες θρησκείες, έστω κι αν δεν είναι εδώ αυτό το θέμα μας.
Οσον αφορά τη "Δυναμοποίηση" των ομοιοπαθητικών φαρμάκων, ας θυμηθούμε την επιστήμη των Δονήσεων και μία από τις αρχές του Ερμητισμού: "Τα πάντα δονούν, τίποτα δεν μένει σταθερό". Κατά την Ομοιοπαθητική, δεν φταίνε τα μικρόβια και τα βακτηρίδια για την αρρώστια. Δεν χρειάζεται η "μάχη" που προκαλούν μέσα στον ανθρώπινο οργανισμό τα αλλοπαθητικά φάρμακα.
Η προδιάθεση, η εμφάνιση, η εξέλιξη αλλά και η θεραπεία κάθε αρρώστιας έχουν σχέση με τη διατάραξη και τη δυσαρμονία του ανθρώπου με τον εαυτό του και τον κόσμο και με την εναρμόνισή τους επιτυγχάνεται η θεραπεία.
Επομένως η Ομοιοπαθητική δεν είναι απλά μία νέα διάσταση στην Ιατρική. Είναι και ένας νέος - και ταυτόχρονα απέραντα παλιός- τρόπος για να τοποθετηθούμε και να ζήσουμε σε σχέση με τον εαυτό μας και τους άλλους.
Ενας φωτισμένος πρωτοπόρος γιατρός την έφερε στο προσκήνιο και εξαρτάται από εμάς αν θα τη δεχτούμε ή θα την απορρίψουμε.
Ομως προτού γίνει το ένα ή το άλλο, ας μελετήσουμε τη φιλοσοφία της, γιατί, όπως έλεγαν ο Σωκράτης και ο Πλάτωνας, η χειρότερη ασθένεια είναι η άγνοια.
--------------------------------------------------------------------------------
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
"Εισαγωγή στην Ομοιοπαθητική" A.C.Gordon Ross, Εκδόσεις Διόπτρα
"Ομοιοπαθητική, η Νέα Ιατρική", Γ. Βυθούλκα, Εκδόσεις Αδάμ, 1992.
"Η Νέα Διάσταση στην Ιατρική", Εκδόσεις Αδάμ, 1994.
Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια Δρανδάκη.
Πηγή: Νέα Ακρόπολη
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου