Η ΘΟΛΟΣ ΤΗΣ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ - ΖΩΟΓΟΝΙΚΟΝ ΤΡΙΓΩΝΟΝ

ΖΩΟΓΟΝΙΚΟΝ ΤΡΙΓΩΝΟΝ

α. Συνομιλία με τα Πυθαγόρεια σύμβολα

«Έλεγόν τε και οι άλλοι Πυθαγόρειοι μη είναι προς πάντας πάντα ρητά».

(Και οι άλλοι Πυθαγόρειοι έλεγαν ότι δεν προορίζονταν για όλους όλες οι διδασκαλίες).

(Διογ. Λαερτίου, «Βίοι Φιλοσόφων», Πυθαγόρας, 16,
απόδ. Ν. Κυριοπούλου, εκδ. ΠΑΠΥΡΟΣ).


Μέρος της Πυθαγορείου διδασκαλίας ήτο αφιερωμένον εις τα «Σύμβολα», τα οποία οι μαθηταί, δεσμευόμενοι από την εντολήν της «εχεμυθίας», δεν απεκάλυπταν εις τους αμυήτους, άλλα έκαναν χρήσιν με μυστικόν τρόπον μόνον εκείνοι εις τας μεταξύ των διαλέξεις και συγγραφάς.

Γράφει ο Ιάμβλιχος εις τον «Πυθαγορικόν Βίον»:

«Και ει μη τις αυτά (τα σύμβολα) εκλέξας διαπτύξειε και αμώκω εξηγήσει (περιλάβοι) γελοία αν και γραώδη δόξειε τοις εντυγχάνουσι τα λεγόμενα λήρου μεστά και αδολεσχίας, επειδάν μέντοι κατά το των συμβόλων τούτων τρόπον διαπτυχθή και φανά και ευαγή αντί σκοτεινών τοις πολλοίς γένηται. Θεοτροποίοις και χρησμοίς τισι του Πυθίου αναλογεί και θαυμαστήν εκφαίνει διάνοιαν, δαιμονίαν τε επίπνοιαν εμποιεί τοις νενοηκόσι των φιλολόγων».

(Και αν κανείς δεν θα ερμήνευε αυτά τα σύμβολα, αφού τα ξεχώριζε, και δεν θα τα εξηγούσε (κατανοούσε) με σοβαρότητα, θα φαίνονταν στους συνομιλητές γελοία και ανόητα τα λεγόμενα, γεμάτα φλυαρία και απάτη. Όταν όμως ερμηνευτούν κατά τον τρόπο των συμβόλων, θα γίνουν για τους πολλούς φανερά και καθαρά αντί για σκοτεινά. Είναι δε όμοια με προφητείες και μερικούς χρησμούς του Πυθίου Απόλλωνα και φανερώνουν θαυμαστή διάνοια και δαιμόνια έμπνευση προκαλούν στους νοήμονες, από τους λάτρεις της φιλοσοφικής συζήτησης).

(Ιάμβλιχος, «Πυθαγορικός Βίος» 105,
απόδ. Σταυρούλα Λαμπροπούλου, εκδ. ΙΑΜΒΛΙΧΟΣ).


Η φιλοσοφική ερμηνεία των γεωμετρικών σχημάτων, συνδυαζομένη με την ποιοτικήν ταυτότητα των αριθμών (και όχι την ποσοτικήν διαβάθμισιν), ήταν μέρος της διδασκαλίας των «συμβόλων». Η ερμηνεία του Πυθαγορείου θεωρήματος, του αποκαλουμένου «Ζωογονικού Τριγώνου», είναι η εξής:

Το τρίγωνον είναι η νοητική παράστασις του αριθμού τρία, «διότι υπάρχει κάτι εις την φύσιν των πραγμάτων που έχει αρχήν, μέσην και τέλος», η δε φύσις των πραγμάτων περικλείεται και οριοθετείται υπό του γεωμετρικού σχήματος του τριγώνου.

Ο Πρόκλος (Πολ. II 48, 2, 4) δίδει μίαν παραστατικήν απεικόνισιν της φύσεως του τριγώνου, το οποίον περιγράφει ως την Ζωογόνον Πηγήν της Ψυχής αιτίαν πάσης ζωής. Προφανώς ο Πρόκλος είχε κατά νουν την έκφρασιν «Ζωογονικόν Τρίγωνον» του Πυθαγόρου, όταν το περιέγραφε με τους ανωτέρω χαρακτηρισμούς (εκ του βιβλίου «Ο Πυθαγόρας και η Μυστική Διδιασκαλία του Πυθαγορισμού», Πέτρου Γράβιγγερ, εκδ. ΙΔΕΟΘΕΑΤΡΟΝ σελ. 228):


ΠΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΡΙΓΩΝΩΝ



Τα 3 εκ των 4 τριγώνων που περιγράφουν την ψυχήν κατά τον Πρόκλον.
Απουσιάζει το ορθογώνιον σκαληνόν τρίγωνον.


«Και δια τούτο το τρίγωνον αρμόζει προς την ζωογόνον Πηγήν, αιτίαν πάσης ζωής, όπως και ο κύκλος, ως λέγουν, αρμόζει προς τον αγκυλομήτην θεόν (Κρόνον). Πρβ. Πρόκλ. εν Τιμ. Ι 96, 14. Επειδή τώρα τα τρίγωνα είναι τριών ειδών, το μεν ισόπλευρον, όπως έλεγε και ο Ξενοκράτης, είναι αφιερωμένον “ανείται” εις όλας τας θείας ψυχάς, δεδομένου ότι αύται εξουσιάζονται από την Μονάδα “ως τω ενί κεκρατημένας” διότι ισότης είναι ενότης δια τούτο και καλούνται “θείαι” διότι το εν είναι ίδιον της θεότητος...» (σχ. α').

«Το δε ισοσκελές είναι αφιερωμένον μετά τας θείας ψυχάς, εις τας δαιμονίας. Εις τας εν λόγω ψυχάς, αί οποίαι είναι μέσαι, υφίσταται ισότης και ανισότης, ενότης και ποικιλία δυνάμεων, διότι αι βάσεις είναι ανόμοιαι προς τας εκ της κορυφής αγομένας πλευράς» (σχ. β').

Κατά τον Ησίοδον «Έργα και Ημέραι» (123):

«οι δαίμονες είναι το γένος που από τον καιρό που το σκέπασε πια η γη, τούτοι είναι, με τη θέληση του μεγάλου Διός, τα καλά πνεύματα που γυρίζουν στον κόσμο κι’ είναι φύλακες των ανθρώπων».

Επανερχόμενοι εις τον Πρόκλον:

«Το δε τρίτον, το σκαληνόν, που έχει και τας τρεις πλευράς ανομοίας, είναι η εικών των ψυχών που ανέρχονται και κατέρχονται. Πράγματι, κατά τας κινήσεις των, άπτονται πότε ολίγον, πότε πολύ μετά των ανωτέρων όντων (σχ. γ'). Παρά ταύτα το σκαληνόν δεν είναι η εικών των τοιούτων ψυχών, παρά μόνον κατά γενικόν κανόνα. Εκείναι πού κατέρχονται εις την γένεσιν και έρχονται από της γενέσεως, εικόνα έχουν το ορθογώνιον σκαληνόν που έχει περί μεν την ορθήν γωνίαν την βάσιν κατά την σχέσιν επιτρίτου (4:3) και εν σχέσει προς την υποτείνουσαν τον αριθμόν της πεντάδος» (κατωτέρω σχήμα).

(Απόδ. Σπ. Φίλιππα, εκδ. ΠΑΠΥΡΟΣ).




Σχήμα ψυχής ελλόγου όντος κατά την έλευσιν εις τον Ζωδιακόν Κύκλον
του αγκυλομήτη Θεού Κρόνου - Χρόνου.

Είναι προφανές, ότι ο Πρόκλος αποδίδει εις τας ψυχάς των ελλόγων όντων το ορθογώνιον Ζωογονικόν Τρίγωνον. Διότι η ορθή γωνία, που σχηματίζεται εις την βάσιν του τριγώνου, ανήκει εις τον ορθόν λόγον ή ορθόν + λογισμόν, κατά την στιγμήν της ελεύσεως και της αποχωρήσεως της ψυχής εις τον κύκλον του Διονύσου Ζαγρέως ή Ζωδιακόν Κύκλον και είναι ο «δυνάμει» κριτής της κατά την αποχώρησίν της.

ΠΗΓΗ...http://www.altani.g